plures, crura, brachia, et pedes mutilando multorum, sic quod
breui hora xv interfecit ex illis qui ipsum intercipere conabantur.
Merion uero rex interim corpus Patrocli, eleuatum a terra coram se,
recipit equo suo et asportando illud secum ad Grecorum tentoria
duxit illud.
Greci uero nichilominus insistentes uel ipsum intercipere uel ab
eo equum eripere in multa caterua pugnancium moliuntur, sic
quod ipsum equum suum ascendere nulla facultate permittunt.
Inter quos erat quidam miles fortissimus nomine Carion de Petra,
qui contra Hectorem instancius anhelabat. Sed quidam famulus
Hectoris uidens Hectorem in tanto discrimine constitutum, dum
duas haberet lanceas rigidas et acuto ferro munitas, contra predictum
Carion de Petra, qui cum centum militibus aliis contra Hectorem
plus aliis insistebat, vnam ex lanceis ipsis in potenti uirtute
uibrauit, sic quod ex eo ictu Carion letaliter percussus mortuus
expirauit. Deinde idem famulus aliam lanceam uibrauit in alium
qui Hectorem similiter opprimere conabatur, et ex eo ictu percussus
simili modo mortuus decidit preceps in terram. Et exclamans
idem famulus fortiter aduersus Troyanos vt festinanter occurrerent
Hectori in tanto discrimine constituto. Cui Cicinalor, vnus
ex fratribus Hectoris, ut vocem clamantis audiuit, primus cum tota
acie in qua erat in maxima uirtute bellandi in Grecos irruit, et a
Grecis facta per uiolenciam sibi uia, peruenit ad illos c milites qui
sic acriter Hectorem infestabant. Quare illico xxx ex eis crudeliter
interfecti mortui defecerunt. Propter quod Troyani, animositate
resumpta, campum recuperant et Greci retrocedere sunt coacti. Ad
quod Hector exhileratus non modice equum ascendit, et furibundus
se ingerit in certamen, et aduersus Grecos immoderate se laxans in
ictibus nudi ensis, de Patrocli spoliis desperatus, multos ex Grecis
interficit sibi venientibus in occursum, et tot quot veniunt obuiam
coram eo aut omnes interficit aut prosternit letaliter uulneratos, cum
Greci mortem uitare uolentes a facie eius omnes aufugiunt et
patentem aperiunt sibi uiam, sic quod transcendens multitudinem
|
|