abstrahere et flendi ac lamentandi propositum impedire. Quis enim
lamentationi locus est aut querele, aut quis intempestive fluentibus
non offendatur lacrimis ubi iam annus pruinose senectutis detersa
canitie grate denuo iuventutis pubescit in florem et hybernis frigoribus
succedens verna temperies, feriatas avium fauces ad intermisse
suavitatem modulationis invitat? Verum quia difficile est in morte
nutricis alumpno persuaderi ne lugeat, non possum, fateor, lacrimas
continere, non possum desolationem Sicilie que me gratissimo
sinu susceptum benigne fovit, promovit et extulit, vel
preterire silentio vel siccis oculis memorare. Intueri michi iam
videor turbulentas barbarorum acies eo quo feruntur impetu irruentes,
civitates opulentas et loca diuturna pace florentia metu
concutere, cede vastare, rapinis atterere et fedare luxuria. Ingerit
se michi et lacrimas a nolente future species calamitatis extorquet.
Occurrunt hinc cives aut resistendo gladiis intercepti, aut se dedendo
misera servitute depressi; illinc virgines in ipsis parentum conspectibus
constuprate; matrone post varia et pretiosa capitis, colli ac
pectoris ornamenta direpta, ludibrio habite et defixis in terra oculis inconsolabiliter deplorantes venerabile fedus coniugii fedissime
gentis libidine violari. Nec enim aut rationis ordine regi, aut miseratione
deflecti, aut religione terreri teutonica novit insania quam
innatus furor exagitat, et rapacitas stimulat, et libido precipitat.
Hec autem in Apulia vicinisque provinciis geri, licet horrendum
ac triste sit facinus et multo cum merore deflendum,
|
1
5
10
15
20
|