Nostra quidem sub ętate fulsit gemma presulum,
Leo ille Vercellensis ornans totum seculum,
In quo fratres mirabantur ut vultus ad speculum.
Valde potens in sermone , effìcax in opere ,
Sapientię vestitus septiformi podere
Pro aecclesiis pugnavit animo et corpore.
Ardoinum, qui se regem dicebat in gentibus,
Diademate privavit Sparonistis flentibus –
Pax in cęlo, pax in terra angelis gaudentibus.
Huius erant adiutores Arnulfus, Ambrosii
Nec non Vuido Papiensis, heres Theodosii,
Et Novariensis Petrus non impar Horosii.
Post hos pater Heribertus, terror dissidentium,
Raginaldus, currus regni, quies Papiensium,
Et Riprandus, splendor orbis, dux Novariensium
In conciliis cum rege hii sedebant iudices,
Non kamelos gluciebant nec liquabant culices
Nec leonibus obmissis currebant post pulices.
|
|