viros prudentes ac strenuos habiturum, et quod industria tua
non possis hoc eorum facturum consiliis. Quod id quibusdam
forsitan vere dicere putareris, nisi terre tue, quam opulentissimam
recepisti, presens calamitas argumento nobis esset quid in
te sit spei ac fiducie reponendum. Quod ergo iure tibi negandum
palam non ausus es postulare, id facta coniuratione per
te ipsum, ausu temerario, subripere conabaris. In quo, et regni
quidem inventus es perturbator, et contra maiestatem regiam
contumax ac rebellis, eoque ipso meruisti non solum terram
quam possidebas amictere, sed et capitalem subire sententiam,
nisi veniam tibi velit regia benignitas indulgere.
Henricus itaque comes audiens ex insperato palam esse cuncta
que gesserat, tanti se criminis obiectione pulsari, neque dari sibi
copiam ut quamlibet dilationis interim causam opponeret, inter
metum ac stuporem anxie deprehensus, tarde timideque respondit,
nunquam se contra cancellarium conspirasse. At Rogerius iudex,
productus in medium, quod ille negabat se probaturum asseruit,
dicens seipsum minis adactum nuper ei iusiurandum de morte
cancellarii prestitisse. Quibus verbis adeo comitis mentem et
ingenium perturbavit, ut nec illius dicta refelleret, nec obiecta
purgaret, sed in contumelie verba prorumpens, Rogerium iudicem
proditorem appellabat ac periurum, qui iureiurando neglecto,
consilia sibi credita prodidisset. Ita sua ipsius confessione dampnatus,
intra palacium iussus est custodiri; subitoque nunciatum
est in curia milites Henrici comitis armatos in domum illius
|
1
5
10
15
20
25
|