consecrare rogavit et consecratum Beneventum remisit. Imperator deinde febre correptus
post aliquot dies divina dispositione defunctus est. Ille vero Beneventum rediens ne
moenibus quidem civitatis appropinquare ausus fuit; sed cum dedecore illo repulso alium
sibi cives pontificem elegerunt. Fecit quidem haec omnipotens Deus ad vindictam malefactorum,
laudem vero bonorum, ut qui cupiditate honoris ductus fraudulenter fratrem
suum studuit ab ecclesia pellere, ipse pulsus patria exul in alieno solo vitam finiret.
2. Praeter haec ea, quae sequuntur, Leone venerabilis vitae, qui ante paucos annos
defunctus est, et aliis veteranis monachis narrantibus audivi. Cum igitur idem Iohannes
aliquantos in monasterio sub sanctae institutionis regula explesset annos, petita ab abbate
suo licentia Ierusolimam perrexit atque in Syna monte per sex continuos in Dei servitio
degit annos. Postmodum vero in Grecia in monte, qui Agyon oros dicitur, aliquanto
tempore mansit. Sed ea, quae illo in loco eum vidisse contigit, haudquaquam michi
reticenda videntur.
Quidam nanque heremita in eodem monte manens a paucis vel frequentabatur vel
noscebatur. Dum quadam die frater, qui ei ministrabat ac certis diebus victum deferebat,
supra memoratum Iohannem, venerabilem virum, ad eundem Dei servum duxisset, sicut
ipse postmodum discipulis suis cum lacrimis solitus erat referre, benigne, ut decebat, ab
eo susceptus est. Et cum sermo inter eos de caelestis vitae gaudiis diutius agitaretur,
servus Dei hiis, qui advenerant, dixit: "Venite, fratres, quia iam hora est, alimenta sumamus
corporis, ne revertentes in via deficiatis; nec enim ieiuni recedere debetis a nobis,
propter quem tanti subistis iter laboris". Et haec dicens mensam praeparat, prandium
apponit. Cum denique oratione facta ad mensam consedissent, mirabile dictu, ecce immanis
ursus e vicina silva veniens, sese ante ora prandentium favum dulciflui mellis ferens
exhibuit. Cumque illi valde perterriti fugam inire temptarent, venerabilis heremita ille
eos compescuit et, ne terrerentur, admonuit, dicens multos esse iam annos, quo sibi
omnipotens Dominus per bestiam illam saepissime hoc melliflui nectaris donum sua pietate
transmiserit. Peracto itaque prandio surgentes a mensa, animo magis satiati quam
corpore, percepta benedictione ad monasterium sunt reversi.
Post non multos vero dies beatissimus pater Benedictus eidem Iohanni per visionem
apparuit et dans ei pastoralem virgam, quam manu gestabat, ut Casinum ad suum monasterium
quantocius reverteretur, admonuit. Facto itaque mane abbati ipsius monasterii,
religioso videlicet viro, visionem, quam viderat, per ordinem pandit. At ille, ut erat
providus atque discretus, voluntatem Dei in hac visione cognoscens intulit, dicens:
"Frater Iohannes, celeriter ad tuum monasterium reverti festina, ne tanto patri, qui tibi
per visionem apparuit, esse inobediens videaris. Decrevit enim, ut michi videtur, omnipotens
Deus te suo gregi praeponere et, ut suas fideliter pascas oves, sua miseratione
eligere." Ille igitur visioni et admonitioni optemperans, transmarina relinquens arva
Christo duce reversus est atque a religiosissimo viro Iohanne, qui tunc fratribus praeerat,
praepositus factus non multo post tempore, quia idem abbas corpore iam debilis erat
atque pondus tanti oneris ferre nequibat, consilio et electione cunctorum fratrum ab eodem
venerabili patre abbas est ordinatus. Ille vero abbatia relicta in vicina silva secessit
atque ibi usque ad vitae suae terminum solitarius degens in omnipotentis Dei servitio
vitam finivit.
3. Interea nec ea, quae de beato Felice audivi, monacho videlicet huius monasterii,
silentio sunt praetermittenda. Quodam tempore, nescio qua de causa, ad Teatinam urbem
|
1
5
10
15
20
25
30
35
40
45
|