tuitionem multis licciis, precedentibus altera alteram tam in propinquis
eis quam eciam locis spaciis in remotis, Troyanis ipsis nulla
eis nocte ipsa impedimenta prestantibus, quia clausis portis,
nullus ex eis nocte illa exiuit ab illis. Post obsidionem uero firmatam,
prout melius potuit, nocte illa ille peruigil Agamenon, qui
nulla poterat sompni occupari quiete, uigiles ordinauit excubias
circumquaque in multo modulamine fistularum et maxima multitudine
armatorum, qui totum exercitum a cecis insidiis tuerentur
et in eorum uigiliis reliqui fida securitate iacerent. Sicque
sub noctis superstitis portione nonnulli qui marina nauigacione
fuere lassati et qui multo fuerunt prelio depressi ad quietis requiem
assumendam absque armorum suorum deposicione se sternunt
donec aduenientis diei serena pandatur aurora. Et hoc fuit
primum bellum inter Troyanos et Grecos cum Greci descenderent
in terram.
[Incipit liber xvus de secundo bello, iam obsidione firmata. ]
/*
Exclusis itaque tenebris noctis illius, quas mane facto fugauit
aurora consurgens, sole suis radiis terre faciem illustrante, ille
strennuus bellicosus vir Hector, actor et dux Troyani exercitus,
circa ducatum ipsius curiosus existens, facto diluculo vniuersos
bellatores suos mandauit armari, et eos in cuiusdam campi planicie
in medio ciuitatis Troye gremio constituti, ubi templum Dyane dee
constructum extiterat, statuit conuenire, et distributis eis bellicosa
prouisione per turmas et cuneos et aciebus ex eis sufficientibus ad
illius diei prelium ordinatis, vnam de portis ciuitatis Troye que
Dardanides dicebatur aperiri mandauit. Et conuocatis ad se
duobus de consanguineis suis, Glaucone scilicet, filio regis Licie,
et Cycinalor, fratre suo naturali, ductum prime aciei concessit et
delegauit eisdem. In qua prima acie mille milites statuit bellatores,
viros utique fortes et bellorum expertos, tam de regno Licie
quam de Troya. Et eis in nomine deorum ab ipso Hectore data
licentia, in victorie signo predictam portam Dardanidem exeunt, et
|
|