<37>. Eodem tempore mortuus fuit Ierozlaus, dux magnus in
quadam parte Ruscie que Susdal nominatur. Hic modo fuit vocatus
ad matrem imperatoris, que dedit ei manducare et bibere,
quasi pro honore de manu ipsius; et reversus est ad hospitium, incontinenti
est infirmatus, et fuit mortuus post septem dies, et totum
corpus eius miro modo factum est glaucum. Quare credebatur
ab omnibus quod potionatus esset ibidem, ut suam terram libere et
plenarie possiderent. Et ad hoc est argumentum quod incontinenti,
nescientibus hominibus suis qui erant ibi, <imperator> misit
nuntium festinanter in Rusciam ad Alexandrum filium eius ut veniret
ad ipsum, quia vellet ei terram patris donare; qui ire voluit,
sed remansit. Et medio tempore dabat litteras ut ipse veniret et
terram patris sui haberet. Credebatur tamen ab omnibus quod eum
occideret si veniret, vel etiam perpetuo captivaret.
<38>. Quo mortuo, duxerunt nos Tartari nostri ad imperatorem,
si bene memores fuimus de tempore; et cum audivisset imperator
per Tartaros nostros quod venissemus ad eum, iussit nos redire ad
matrem, pro eo quod volebat secundo die erigere vexillum contra
omnem terram occidentis, sicut nobis ab illis qui sciebant firmiter
dicebatur, ut superius dictum est; volebat enim quod nos nesciremus.
Et cum reversi fuimus, stetimus paucis diebus, et iterum fuimus
reversi ad ipsum, cum quo stetimus bene per mensem, in
tanta fame et siti, quod vix poteramus vivere, quia expense que dabantur
|
|