scriptura calumpniae pateat, sed ipsa se propria potius auctoritate defendat,
notandum est, quod praemittitur: Ego dixi in excessu mentis meae . Per
excessum igitur mentis et semetipsum transiit, cum de qualitate hominis
definivit. Ac si perspicue dicat: De falsitate omnium hominum inde veram
sententiam protuli, unde ego ipse super hominem fui. In tantum vero et
ipse mendax, in quantum homo. In tantum autem omnino non mendax, in
quantum per excessum mentis super hominem ad summa contemplanda
conscendi.
Sed cum quindecim fere dierum medium nos iter absentet, par fuerat,
ut, quod seni praecipis, ipse prior experireris, virens scilicet etate, praevalidus
robore; insuper adde, quia et abundas vehiculis et constipantium
ministrorum vallaris obsequiis. Fertur et Falaris huius praetendisse legis
exemplum, qui nimirum cum ius regium in tyrannidem verteret, et exquisitis
quosque nocentes supliciis atrociter laniaret, faber quidam aereum sibi
taurum optulit, atque ut in eum igne candentem damnaticii quique proicerentur,
instruxit. Placere quippe sibi de crudelitate potissimum credidit,
quem et inferendis semper supliciis inhiantem et inhumanae cognovit crudelitatis
auctorem. Presertim quia, dum quisque proiectus in bestiam voces
emitteret, taurus quodammodo videretur naribus et ore mugire. At ille
munifico suo, quae merebatur, dona redhibuit: Amice, inquit, de collato
quidem munere gratias ago, sed volo et inevitabiliter impero, ut, quod me
docuisti, prior experiaris. Protinus igitur proiectus in taurum, quod inferri
aliis docuit, prior ipse probavit. Et poenae factus est auctor, qui poenalis
laberinti fuerat ante conflator. Age igitur et ipse quae praecipis, et iuvenis
ad senem propera, qui senem, ut ad te gradiatur, invitas. Verumtamen ut
nunc serio loquar, si per tam longinqui itineris ductum beati Benedicti
patris nostri limen attingere licuisset, ego non parvae mercedis cumulum
|
|