Horrende corpus eius furor ipse movebat.
A nullo poterat, furia luctante, teneri,
Quin tentus sese collideret et laniaret.
In defunctorum lecto religatus, in aulam
Virginis infertur invitus; et ante sepulcrum
Eius mirificum positus per compatriotas,
Consequitur precibus horum miser ille salutem.
XXXVIII - De liberato a morbo caduco.
Hic Valentinus de Spello mole caduci
Extiterat morbi depressus, eoque gravatus,
Quod sex cotidie vicibus quocumque cadebat:
Gressus abstulerat illi contractio cruris.
Ducitur ad tumulum Clare, devectus asello;
Cunque dies binos eger iacuisset ibidem
Et successisset lux tertia, morbida grandi,
Nullo tangente, languentis sura fragore
Personuit. Mox a morbo fit liber utroque.
XXXIX - De ceco illuminato.
Bissenis annis Iacobellus nomine, visum
Perdiderat: sine ductoris solamine quoquam,
Quin rueret preceps et devius, ire nequibat.
Hic semel a puero dimissus et absque ducatu
Pergens incaute, cecidit, graviterque cadendo
Collidens miser illi capud sibi fregit et ulnam.
Cum prope Narne[n]sem pontem de nocte cubaret,
Cuiusdam domine species apparuit illi,
Quem vocat in sompnis: 'Cur non ad me, Iacobelle,
Assisium properas et amica luce frueris?'
Evigilans mane tremebundus, visa duobus
Exponit sotiis, cui 'Sic audivimus' aiunt
'Quod quedam domina nuper migravit ibidem,
|
1
5
10
15
20
25
30
|