[31.] Domnus vero Iohannes dux sanctorum Cornelii et Cipriani ecclesiam a fundamentis in loco qui Vinea contra nominatur edifficare fecit. Tunc imperator Basilius migravit ab hac luce. Prelibatus Iohannes dux alterum germanum suum, Ursum nomine, sibi consortem fecit. Siquidem domnus Ursus dux, dum quattuor haberet filios, id est Iohannem Badovarium, Ursum et Petrum, omnes ducatus dignitate, praeter Badovarium, claruerunt.
Eodem vero tempore aque diluvii in finibus Veneciarum fuerant in tantum ut omnes ecclesias sive domos penetrarent.
[32.] Deinde cum domnus Iohannes dux adhuc infirmitate detentus, frater eius ducatum rennueret, Venetici ducem sibi constituerunt, Petrum videlicet, cognomento Candianum, infra domum ipsius, septima decima die mensis aprilis. Quem domnus Iohannes dux clementer ad palatium convocans, spatam fustemque ac sellam ei contradidit, eumque sibi successorem constituens, ad domum suam reversus est.
[33.] Suscepto itaque ducatu, Petrus dux cum domno Iohanne duce eiusque germano satis honorifice egit. Contra Narrentanos Scavos confestim exercitum misit. Qui cum sine effectu reversus esset, tunc per semetipsum cum duodecim navibus mense augusto in mare hostiliter est egressus, et ad montem Scavorum perveniens in loco, qui vocatur Mucules, exivit, licet cum paucis, sed Sclavos sibi resistentes primum in fugam vertit multosque ex illis occidens, quinque naves illorum, que ibi erant, securibus fregit. Sed demum irruentibus Scavis, ibidem interfectus est cum aliis septem mense septembris die octavo decimo; ceteri vero incolomes reversi sunt.
[34.] Tenuit autem ducatum idem Petrus dux mensibus quinque. Fuit autem vir bellicosus et audax, sapiens et amodum largus; ecclesiam vero in tantum frequentans ut nullo tempore divino careret officio. Cuius corpus Andreas tribunus, latenter a Sclavis sublatum, Gradensem urbem misit ibique sepultus est in atrio ecclesiae. Fuit autem statura mediocris, annorum quadraginta quinque.
|
|