itaque vir sanctus plures canonicas, et clericos qui laicorum
more seculariter habitabant prepositis obędire et communiter in congregatione
vivere docuit. Nonnulli quoque episcopi, qui per symoniacam
heresem sacras sedes invaserant, ad eum causa pęnitentię
concurrebant. Qui etiam venerabili viro se committentes, et episcopatum
termino statuto deserere et ad sanctę conversationis se promittebant
ordinem festinare. Ex quibus tamen vir sanctus, quamdiu
vixit, nescio si vel unum convertere potuit. Est enim venenata
illa heresis, presertim in episcopali ordine, tam dura et ad
convertendum rigida, ut semper promittens, semper de die in diem
producens atque in futurum procrastinans, facilius possit Iudeus ad
fidem converti, quam hereticus latro plene ad pęnitentiam provocari.
/*
In eisdem quoque partibus vir sanctus monasterium condidit
puellarum.
XXXVI. Solemni quadam die, dum vir venerabilis illic
cum fratribus in capitulo resideret et eos salutaris doctrinę dapibus
satiaret, repente ipsum interrumpens sermonem anxia quadam
animadversione exclamare cępit et dicere: «Agite», inquit,
|
1
5
10
15
|