et non potuit cum eo proficere; dives qui nititur se pauperem
videri; qui nititur ad statum incompetentem sibi et qui
moratus est cum sapiente semper et non est talis qualis ipse.
Et dixt: qui instruit malam animam est sicut qui domitat fortem
equum, cui si modicum remittuntur habene, fit impotens sui regiminis.
Et dixit: non reputes iram illius qui contentus est vanitatibus.
Et dixit: hominem uti multum amore hominum facit
malum lucrari amicum; et elongari multum ab eis, multum facit
acquirere suam inimiticiam: ergo non assuescas eos nec elongeris
ab eis multum. Et dixit: melior est bono qui facit bonum,
et malo peior qui operatur malum. Et dixit: sensus seu discrecio
sunt dona Dei, et scienciam acquirit homo per seipsum. Et dixit:
sapiens est medicus legis et peccunia est infirmitas legis; et cum
medicus non potest se ipsum curare, quo modo alium curabit?
Et dixit: non eris completus donec assecuretur de te inimicus;
ergo, qualis eris si non assecurabitur de te tuus amicus? Et
dixit: cavete ab illis qui vestra corda abhorrent. Et dixit:
non est laudabilis vita nisi duobus, scilicet ei qui scit et loquitur
et ei qui audit et intendit. Et dixit: mundus assimilatur vie
habenti cardos tectos in terra, quos ignorans calcat incedens
et eis offenditur, et sciens divertit ab eis. Et dixit: qui diligit
mundum laborat in eo et qui abhorret quiescit securus boni finis,
cum ab eo recesserit. Et dixit: quomodo est simplex qui certus
est cedere mundo et nititur populare ipsum et edificare in eo!
Et dixit: quodlibet fructum habet; et fructus habendi modicum
est quies et bonitas anime. Et dixit: mundus est velut ignis
accensus; si sumatur modicum ad illuminandum viam, evaditur
a calefactione ipsius; si multum assumit aliquis ad illustrandum,
cremat eum. Et dixit: qui ponit cogitatum suum in mundo perdit
animam, et qui ponit in anima odit mundum. Et dixit: qui diligit
mundum, unum duorum incurret: vel invidiam maioris
|
|