Iohannes de Plano Carpini (ca. 1190-1252): Historia Mongalorum (ca. 1250)

Pag 241


ac ei oblationes offerunt multas et primitias ciborum et
potus, et secundum responsum ipsius faciunt universa. In principio
lunationis vel in plenilunio incipiunt quicquid novi agere volunt,
unde illam magnum imperatorem appellant, eique genua
flectunt et deprecantur. Solem etiam dicunt esse matrem lune, eo
quod lumen a sole recipiat. Et, ut breviter dicam, per ignem credunt
omnia purificari. Unde quando nuntii veniunt ad eos vel
principes, vel qualescumque persone, oportet ipsos, et munera que
portant, per duos ignes transire ut purificentur, ne forte veneficia
fecerint, aut venenum vel aliquid mali portaverint. Item si cadit
ignis de celo super pecora vel super homines, quod ibidem sepe
contingit, sive aliquid talium eveniat eis, per quod immundos seu
infortunatos se reputent, oportet simili modo per incantatores
mundari: et quasi omnem spem suam in talibus posuerunt.
<11>. Quando aliquis eorum infirmatur ad mortem, ponitur una
hasta, et circa illam filtrum circumvolvitur nigrum, et ex tunc nullus
audet alienus terminos stationum eius intrare. Et quando incipit
agonizare, quasi omnes recedunt ab eo, quoniam nullus de iis
qui morti eius assistunt potest ordam alicuius ducis vel imperatoris
usque ad novam lunationem intrare.
<12>. Cum autem mortuus est, si est de maioribus, sepelitur occulte

Torna all'inizio