| [1281A] Julianus igitur, timens fieri in plebe tumultus, et
 magis seditionis terrores effugiens, quam rationi
 satisfaciens, jussit ei mammillas et linguam abscindi;
 deinde fecit illam in hippodromum duci, et tam
 diu sagittarum jaculationibus infigi, quousque spiritum
 exhalavit. Est autem passio invictae martyris
 Christinae, nono Kal. aug. Juliano terminata.
 Cur insensate furis Urbane? Cur Idion aestuas
 perditissime? Ad quid truculentissime niteris, Juliane?
 excogitate nova et prioribus graviora supplicia,
 multiplicate verbera, accumulate poenas. At
 quid juvat saevire iu carnem quam ultronea obtulit
 lacerandam, et animam quam voluit servare, non
 delere? Discite tandem, miseri, discite illius gaudium,
 et sic vestrum spectate interitum. Ecce jam
 [1281B] speciosissima virgo post fustes et vincula: post
 ignem et rotam, post torturas et verbera, post cunam
 et tonsuras, post truncationes et jacula, ad aeterni
 regis thalamum angelicis manibus asportatur. Vos
 e contrario dum ad Elysios campos tenditis, arietem
 Acheronti porrigitis, tamen malorum vestrorum
 pondere pressam cymbam Stygialis palus absorbuit,
 ingens Cerberus devoravit. Majore quam queat dici
 poena plectemini, qui in Crucifixum credere contempsistis.
 Sed tu, o devotissima sponsa Filii Dei,
 amica Patris omnipotentis, jam habes quod voluisti,
 jam obtines quod rogasti, jam frueris inenarrabili
 lucis gaudio, intra ardua divinae majestatis secreta
 versaris, ubi familiarius Deo gaudens, cubantem in
 meridie sponsum juncta adolescentulae reperisti.
 [1281C] Nunc per amoena convallium purpurei cespitis carpis
 florentes violas, colligis immarcessibiles rosas metis
 nardostacheas spicas. Tu modo secus aquarum decursus
 et vitrei fontis marginem sedes, leni epithalamia
 murmure concinis. Tu inter virgineos choros regio
 diademate illustrata refulges. Tu solio Christi assides
 facta regni aeterni particeps. Salve perenniter, puellare
 decus, pudor virgineus, virtutis exemplum.
 Salve perenniter, quae tuos speciosos artus perpetuae
 pudicitiae devovisti. Salve perenniter, quae totius
 | 
 |