Paulinus Aquileiensis: Contra Felicem Urgellitanum episcopum libri tres

Pag 74


iurat in deo amen. Vnde et diuina uoce alias Moysi dicitur Altare
de terra facietis mihi.
Ad quod nimirum altare domini lege prohibetur
per gradus ascendere. Non ascendis inquid per gradus ad
altare meum.
Altare quippe de terra est Christi caro sumpta de
uirgine. Facere namque altare de terra est spem in mediatoris
ueraciter confidendum ponere incarnationem. Per gradus nempe
ascendere ideo contradicitur, quia in gradibus et inaequalitas contemplatur
et numeri aucta quantitas multiplicatur, hoc significante
spiritu sancto, quoniam in excellentia sanctae et ineffabilis trinitatis
nulla est inaequalitas nullaque diuersitas suspicanda. Et in sacramento
incarnati uerbi dei patris, per quod filius dei unus idemque
dignatus est fieri hominis filius, nulla est numeri quantitas in
personarum diuersitate suppleta. Illud praeterea egregium sollemnissimumque
dei hominisque filii, redemptoris scilicet nostri Iesu
Christi, quod de semetipso melliflui oris dulcedine testimonium
dignatus est diuinitus inrorare,quemadmodum in Iohannis euangelio
ueneranter legentis oculus contuetur, opere praetium dignum
satisque perspicuum et omni religione praeclarum huic operi duximus
inserendum. Quod quidem huius hereseos materialis perfidiae
euertere fundamentum solum sufficere posse nullus prorsus ignorat,
qui sincere fidei soliditatem supra firmam, quae Christus est,
petram posuisse se fixius recognoscit. Nemo inquit ascendit in
caelum nisi qui descendit de caelo, filius hominis qui est in caelo.

Et illud Cum uideritis filium hominis ascendere ubi erat prius. In
quibus dominicis uerbis omnis, ut ita dixerim, orthodoxae fidei
inuiolabilis perquam conspicui inlustrata luce fulgoris pulchritudo
resplendet.
II 24 (I 50) In eo igitur unum eundemque se dei hominisque
filium esse diuinitatis uoce professus perdocuit, cum filium hominis
discendisse de caelo et ascendere ubi erat prius uenerandis
innotuit documentis. Nam qui erat semper coaeternus filius dei,
dignatus est ipse certo in tempore fieri filius hominis. Factus quippe
est quod non erat, hoc est homo. Verbum enim caro factum est.

Torna all'inizio