re prospera, in adversa semper». Quare? Quia Ecclesiasticus
dicit, XII: Non agnoscetur in bonis amicus, et non abscondetur
in malis inimicus. Et infra: In oculis suis lacrimatur inimicus;
et si incurrerint tibi mala, invenies eum illic priorem. Sed de
hac materia satis sit dictum, quia forte alibi de ea tractavi. Iam
nunc cetera prosequamur.
De sociis fratris Iohannis de Parma, quos habuit quando fuit generalis minister.
Porro, millesimo supraposito, frater Marchus, qui fuit socius
fratris Iohannis de Parma, quando erat generalis minister, et
plurium ministrorum, ut fratris Crescentii et fratris Bonaventure,
ultimum diem clausit. De quo quia superius satis dixi, hic tacendum
videtur.
Secundus socius fratris Iohannis de Parma, quando minister
generalis erat, fuit frater Andreas de Bononia, qui homo honestus
et benignus et gratiosus et familiaris et religiosus et Deo
devotus fuit. Hic fuit bonus dictator et dictavit illas litteras quas
habuit sanctus Lodoycus in capitulo Senonensi in primo passagio,
que multum placuerunt sibi ob liberalitatem et curialitatem fratris
Iohannis de Parma, generalis ministri. Item supradictus frater
Andreas ultramarine provincie fuit minister, scilicet Terre Sancte
sive promissionis; que terra multum fuit a Domino commendata,
ut habetur Eze. XX, in pluribus locis. Unde exprobrando Iudeis
dicit: In die illa levavi manum meam pro eis, ut educerem eos de
terra Egypti in terram quam provideram eis, fluentem lacte et melle,
que egregia est inter omnes terras. Et infra idem repetitur per
contrarium eodem capitulo, semper tamen ad commendationem
predicte terre: Ego igitur levavi manum meam super eos in deserto,
ne inducerem eos in terram quam dedi eis, fluentem lacte et melle,
precipuam terrarum omnium. Erubescat igitur Fridericus secundus,
imperator condam, qui, sive truphatorie sive credendo verum
dicere, insultando Deo dicebat quod non viderat regnum suum,
quod in Sicilia habebat et in Calabria et Apulia, quia non tantum
commendasset promissionis terram. Ideo monet Ps.: Nolite loqui
|
|