inchoante. In festivis diebus augebatur mensura. In festivitate sancti Stephani non
est solitum in civitate missa cantari, donec finiatur euangelium in episcopali ęcclesia
Sancti Stephani, et huc ad maiorem missam omnes cives sunt soliti venire, et propter
honorem et devotionem, ac magnas candelas ibi offerre. Similiter et in Domini Resurrectione.
De predictis candelis Sancti Stephani regebatur ęcclesia usque ad Resurrectionem
Domini; cum candelis etiam de Resurrectione usque ad festivitatem sancti Donati. Mortuo
vero supradicto Cucio, filius eius Raginaldus paternum suscepit dominium. Oblatione prefate
ecclesię parumper deficiente moreque rapinarum nec decrescente, Raginaldus, Cucii filius,
quod beneficium paternum, ut consuetudo erat, non haberet, multoties candelas et corrigias
linguis campanarum non dabat nec funes, et quicquid ecclesię, competebatur, nec faciebat
nec suis subiectis custodibus facere iubebat. Episcopus igitur Constantinus, qui eo tempore
Aretinę ecclesie residebat cum omni conventu clericorum et laicorum, ex predicta
causa Raginaldum in presentiarum iussit adsisti. Interrogatum illico est, cum ipse Raginaldus
ecclesię beneficium haberet, cur eam non studiose et, ut solitum erat, regeret.
Responsum ab eo est: ?Custodes Sancti Stephani et alii homines, quę mea et quę ecclesię sunt,
tollunt; regere eam idcireo non possum. Tunc Raginaldus consilio accepto a suis fidelibus et
amicis, et quia ingeniosus erat, reputans, qualiter sibi prodesset et ecclesię dedecus
auferret, hoc visum sibi melius est, ut candelas predictas in manu episcopi refutaret, exceptis
XIIcim optimis candelis sibi retentis in festivitate sancti Stephani et similiter XII in Resurrectione Domini.
Sicque completum est. Post idem Raginaldus acceptis XX solidis canonicis tradidit eas.
Videns interea Raginaldus oblationem ecclesię deficere cottidie, timens in orrendum Dei
iudicium incidere, et quod sibi parum prodesset, et quia verecundiam inde multoties passus
|
|