2. Turpem inter se consuetudinem habent, nam pater
comedit filium, filius patrem, uxor maritum, maritus uxorem.
Et hoc per istum modum: ponatur enim quod pater alicuius
illorum infirmetur, filius ipse tunc ibit ad astrologum, id est
ad sacerdotem, et tunc ipse dicet sic: «Domine ite vos ad sciendum
a Deo nostro si pater meus potest ab illa infirmitate liberari
vel mori». Tunc sacerdos et ille cuius pater infirmatur
accedunt ad ipsum ydolum, quod est de auro vel de argento,
eique faciunt orationes et dicunt: «Domine tu es Deus noster
quem pro Deo nos adoramus, nobis respondeas ad ea que tibi
dicemus; talis homo multum infirmatur, ideo a te petimus si
mori debet ex hoc langore vel liberari». Tunc demon per os
ydoli respondet et dicit: «Pater tuus non morietur, sed de ista
liberabitur infirmitate; unde tale quidn facere debes et liberabitur
ipse ». Ita quod demon docet ipsum illum modum quem
circa patrem tenere debet.
3. Deinde filius ad patrem accedit et sibi diligenter servit,
donec totaliter ipse liberatus sit. Si autem demon ille dicat ipsum
debere mori, sacerdos ad eum accedit et unum pannum super
os suum imponet, sic eum statim suffocabit et morietur. Cum
autem sic eum interfecerint, ipsum incidunt statim et ad ipsum
comedendum invitabuntur amici, parentes omnesque istriones
de contrata, et ipsum comedent cum cantibus et gaudio magno;
eius tamen ossa accipient, illa ponentes sub terra cum magna
solempnitate. Parentes autem illius qui ad has nupcias non
fuerint, sibi ad verecundiam maximam reputabunt.
4. Hos tales multum reprehendebam dicens: «Quare sic facitis
vos, cum hoc quod facitis sit contra omnem rationem. Nam
|
|