distinctionis aliquam determinationem distinguens vel
ambiguum intellectum, ut: Interficere reginam bonum
est, timere nolite .
Similiter in hoc exemplo: Et si omnes consentieritis,
ego non contraddico .
Per intervalla, que puncta vocamus, tam distinctiones
quam subdistinctiones deciduntur.
Ideo videndum est quid sit punctum.
XVI.
PUNCTUM
Punctum est signum segregans intellectum
et spiritum recreans prolatoris; fit autem in scriptura
et voce, ubi est defectus coniunctionis, ut: Te diligo,
te honoro .
Sed ubi coniunctio est, punctum non est necessarium
scripturale, quamvis utile sit vocale, ut: Ignis
aurum examinat et virtus in adversitate probatur .
In fine tamen clausule punctum recte ponitur
scripturale, quamvis a coniunctione sequens clausula inchoctur.
a) Fit in scriptura sed non in voce, cum circumpunctatur
|
|