Petrarca Franciscus: Bucolicon carmen

Pag 122

Egloga Vi


       Commissique gregis ludos et prelia cerno.
       Tu querulus tristisque mane; tu dente canino,
       Qua rabies tulerit, semper mordere paratus.
Pam. Ergo, impure, tuum nostris cum sentibus aurum
       Iungis ? ut indignos habitus tibi preferat uxor,
       Rebus honusta suis ? ut tu meliore cubili
       Membra loces, somnumque animo vigilante fugacem
       Excipias oculis, et turbida visa fatigent?
       Concilient ut vasa sitim, causasque timendi
       Inveniant, et forma domus, et cara supellex?
       Heu ! labor insanus precio cumulare periclum;
       Heu ! furor extremus nupte parere furenti.
       Turpis, adulteria et thalami tot probra pudendi
       Dissimulare potes ? Nempe hi, quos fingis amicos,
       Coniugis inceste facilem rapuere pudorem,
       Insidiasque parant etiam tibi; lumina tolle
       Immodico depressa mero; lupus instat ovili,
       Antraque pervigiles circumstant ditia fures.
Mi. Furibus est mecum contractum sanguine porci
       Fedus, et inferni descriptum regis in ara;
       Invisum superis sacrum fortasse, profundis
       Acceptum sed iure deis, quibus ere litatum est.
       Non ego, ieiune confringant pinguia tygres
       Septa licet, totoque fremens ruat ethere grando,
       Armentisque satisque necemferat acrior annus,
       Pauper ero: tantum scrobibus commisimus atris !
Pam. Tolle ferum, scelerate, sacrum, quod Iupiter et Sol
       Erubuit potuitque Iubar..! Sed acerba relatu
       Pretereo; qui pastor eras, per litora ga‡as
       Convehis, et neutrum perages feliciter. Aude
       Linquere iam silvas, urbesque videre remotas,

80




85




90




95




100




105




110
Torna all'inizio