in quanta miseria sis, et memineris te virum esse: consideres quid
tuae rationes postulent: auxilium petas ab omnibus etiam ab infirmis.
Habes ergo stilum simplicem rem apertius enodantem, coloribus
se non implicantem, luce tamen pro coloribus utentem.
IV.
1. Hoc autem supradictis annectimus regulis, in componendis
brevibus servata ethimologia permaneas brevis. Datis igitur
praeceptis tum generalibus tum specialibus componendi tam mixtas
quam simplices litteras prout exigebat brevitas, ad sequentia stilum
dirigamus, promissam colorum multiplicitatem solvamus. In primis
perspicaci verborum sollercia proprietas est notanda. Si enim in
hoc gressu rationis titubaris, in exprimenda rerum natura minime
stabis. Cuius quidem proprietatis tramite pes animi nescit haerere,
nisi prius incurrentia vicia curaris resecare. Vicia dico quae quasi
quaedam maculae sordent in eloquio, ut barbarismus, soloecismus
vel talia. Barbarismum unius verbi corruptorem
fugias, soloecismum, viciatorem plurium nescias. Haec sequitur acyrologia
quam interpretari potes dictio inpropria, ut si << spera >>
pro << time >>, << floreum >> pro << floridum >> velis dicere. Subest
cacenfaton, obscena compositio, cum similes sequentis in principio,
praecedentis in fine confligunt sillabae. Nec minori diligencia
pleonasmon vitaveris quem sufficientis sermonis superhabundantiam
dixeis. Quae quidem nunc invenitur in verbo, nunc sordet
in eloquio, ut << sidera celi >>, <<ore locuta est >>. Virgilius:
Quem si fata virum servant, si vescitur aura
Aetherea, nec adhuc crudelibus accubat umbris.
|
|