profitemur sacramentis dixerunt: se in aqua et Spiritu Sancto quemadmodum
et nos, sed nisi ingruat morbi necessitas, non prius quam
nati infantis XL a die, baptizare, et tamen dicunt se abusu quodam
infantes octavo die vetusti moris exemplo circumcidere. Confirmationem
non norunt: eucharistiam quibus et nostri verbis conficiunt,
et paenitentiam confitentibus imponunt; sed unctionem extremam
dixerunt sibi alias iuauditam: christianae ascribendi militiae,
quemadmodum et nostri eodemque ritu sacris initiantur, qui septem
singulis diei horis ex officio psalmos dicunt.
XLIII. Veteris prophetarum legis et novae Domini Iesu Christi
dogmata tenent earumque libris utuntur: pentateucho Moyseos,
libris regum, psalterio et libris Salomonis, quos plures quam nos,
immo omnes a Salomoae scriptos, habere dixerunt; Ieremiam
item Ezechielem, Isaiam et duodecim minores prophetas noverunt,
et pariter quatuor evangelia. Scriptorum vero libros apud se esse
dixerunt: ex Graecis Cyrilli, Gregorii Nazanzeni, Athanasii, Basilii,
Iohannis Chrysostomi, et ex nostris quaedam Aurelii Augustini. In
ecciesiasticis etiam ordines sunt qui et apud nostros psalmodatus,
lectoratus, subdiaconatus, diaconatus et presbyteralis. Patriarcham
habent et metropolitam unum, et in tanta gentis multitudine episcopos
vix quinque, ad quos initiorum die tantus est concursus,
ut, cum multi ex itineris longitudine intereant, plurimi in ea quae
fit sese episcopo offerentium pressura elisi cadant et a multitudine
conculcentur.
XLIV. Aedes sacras et templa habent haudquaquam nostris
magnitudine et ornatu paria praeter regiam aedem, quam maiorem
ornatuque splendidiorem esse affirmant quam sit Reparatae virginis
Florentina. Altaria, ut nostri, lineis aurum gemmasque intextis sternunt,
sed plura adhibent luminaria: turi autem addunt aromata,
quibus asserunt nos carere. Hostia utuntur fermentata orbiculataque,
quam elevant populo inspiciendam, cum sanguinis calicem,
retineant pro altari. Symbolum graeco more absque Filioque singulis
horis dicunt. Dominum Iesum, interrogati, dixerunt verum Deum
et verum hominem fuisse, et in eo duas fuisse naturas et duas
pariter voluntates.
XLV. Inquiunt cogi confitentes peccata ad restitutionem ablati, et
usuram apud eos esse peccatum, nec licere quovis modo quicquam
praeter mutuatam sortem accipere. Matrimonia servant, quae suis
|
|