Gotifredus Viterbiensis: Gesta Friderici

Pag 333


Viribus imperii velut hic potuit resecari,
Extimo sorte pari reges alios superari,
Ense coartari, flumine, rure, mari.
Iudicio veri si querimus apta fateri,
Dux Henricus heri poterat premaior haberi
Milicia, populis, flumine, rure, feris.
44. De laude regionis Saxonie.
Optima Saxonia clero populoque decora,
Hospitibus donat, gentes vehementer honorat,
Qua Deus irrorat celitus ampla bona.
Orrea, triticea gens Saxona plena meretur,
Carnibus ac pisce plenissima semper habetur,
Et variis griseis splendet, habundat equis.
Saxonico fundo clipeo gens pulcra rotundo,
Doctior in gladio, toto fortissima mundo,
Maior in ecclesiis, dives, honesta nimis.
45. De principibus Saxonie et gloria eorum.
Credo bis denos vel plures esse potentes,
Lumina Saxonie quasi regum more tenentes,
Et quasi regales semper habere lares.
Quos ibi ter denis devicit Karolus annis,
Hos, Frederice, potes citius supponere bannis,
Pace tenere truces et renovare duces.
In duo divisit, que dux solet alter habere,
Bernardumque ducem partem iubet inde tenere;
Intima Saxonie cesaris arma tenent.
Altera pontifici pars magna refertur Agrippo,
Corpore glorifico, placido sermone, Philippo,
Cui neque laudis ego culmen adire queo.
46. De laude archiepiscopi et ecclesie Coloniensis.
Presul Agrippinus dux est et presul et archos,
Rebus in imperii fit proximus ipse monarcho,
Est et apostolico culmine magnus homo.
Hic ducis obsedit patriam, victorque resedit,
Victor abinde redit, cui gloria plurima cedit;
Ponpa ducis perit, subditus arma dedit.
Marte coartavit, que dux retinere putavit,
Igne, fame, gladiis per circuitum peragravit;
Terra ducis periit, duxque repulsus abit.
47. De laude Guicmanni archiepiscopi Magdeburgensis.
Saxonie florem, cleri populique decorem
Qui recitare volet, Wicmanno prestet honorem;
Gaudia multa movet, regna decore fovet.
Presul Wicmannus melior quam fertilis annus,
Munere laudandus, virtute sua venerandus:
Hunc efferre volo laude, canore novo.
Corpore formosus Wicmannus, ad omnia letus,
Cui sedet omne decus, quem laudat in ordine cetus,
Stat sibi multa secus laus nova lausque vetus.

Torna all'inizio