Quod audiens quidam sacerdos nomine Anselmus dixit: << Ergo tu es
ille qui nos sacerdotes inter populum diffamasti, an in te solo remansit virtus? >> .
Quibus dictis Arialdum colapho percussit. Arialdus autem dixit:
<< Non solum hoc sed et mortem pro veritate pati paratus sum >> . Landulphus
haec videns abduxit Arialdum decrevitque in aperto praedicare
per urbem quod in obscuro tum manifestaverant.
7. Itaque per urbem mittuntur cartulae, tinniunt tintinnabula, nuntiantur
novae praedicationes, ad quas populus semper novorum avidus cumulatur.
8. Igitur universis civibus adunatis, Arialdus in pulpitum ascendens, ita
orsus est: << Bina lux est, quam summa aeternaque lux reliquit in terris, scilicet
verbum Dei et doctorum vitam. De verbo autem Dei, non mei sed
psalmistae audite testimonium: Praeceptum Domini lucidum, illuminans
oculos, et item: Lucerna pedibus meis verbum tuum.
9. De vita vero doctorum, dicebat Salvator: Vos estis lux mundi, sic luceat
lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona, et glorificent
Patrem vestrum, qui in caelis est. Ex his itaque unam posuit ante vos, quibus
scripturae scientiam dedit. Ineruditis autem doctorum vitam et pastorum
clericorumque pro lectione nobis instituit.
10. Sed inimico humani generi insidiante pariterque nostra negligentia
et peccato operante, docti suam lucem perdiderunt indoctique. Verumtamen
ut diabolus nos melius deluderet, qui ab eis sanctitatem abstulit, permisit
eos in exteriori habitu sanctitatis similitudinem retinere. Quod gemens
|
|