tripudio et hastiludio deduxerunt. Sed ex Papiensibus militibus,
dum reverterentur, multi a Mediolanensibus capti sunt. Rex vero,
Mantuam et Veronam atque Tridentum felicissime transiens, in
singulis civitatibus extitit gloriosus. Exinde per Curiam introivit
in Alamanniam, et a principibus de die in diem fidelitates accipiens,
apud Magontiam coronatur; postmodum apud Ratisbonam
sollemnem curiam celebrans, a rege Boemie et ab aliis multis
principibus fidelitates accepit. Et eodem anno, primo die
intrante Augusto, iverunt Regini cum exercitu suo peditum et
militum in servitio Bononiensium ad montem Sambuganum contra
Pistorienses.
Item eodem anno Almiramamolinius rex Mauritanie, veniens
in Hyspaniam cum infinita multitudine Saracenorum, minitabatur
non solum Yspanias, sed etiam Roman, immo Europam
capere universam. Sed Innocentius papa Christianorum signaculo
insignitorum fecit contra illos multitudinem congregari; qui
prima acie Malagon castrum ceperunt, deinde Colatravam, Alarcos,
Benaventum, Petrabonam occupantes, ad Portum Muradal
fixere tentoria. Portus autem artus erat, ut ducenti homines quasi
toti mundo transitum prohiberent. Nostris igitur hesitantibus,
ecce duo Christicole sub specie venatorum; quibus precedentibus
ex alio montis latere, contra spem Saracenorum, totus montem
pertransiit Christianorum exercitus, die Sabbati non longe a
castris inimicorum Christi tentoria figens. Die Lune diluculo
dispositis aciebus in campo, XVII° Kal. Augusti, congressi sunt
Christiani et inimici Christi. Et per gratiam Salvatoris, christianissimis
regibus Arágonum et Navarre et Castelle trucidantibus,
hostes terga verterunt; quorum infinita milia Christicolarum
gladius devoravit. Nam per V leucas fugati sine numero corruerunt.
Deinde nostri, habita victoria, procedentes Ubedam civitatem
viriliter occuparunt. In qua sexaginta milia utriusque
sexus gentilium occiderunt. Demum Christianus exercitus ad propria
remeavit, agens gratias Salvatori. Cui est honor et gloria in
secula seculorum. Amen.
Hic verba Sichardi episcopi deserunt.
A [modo] incurrimus verba inculta et rudia et grossa et superflua,
|
|