Cap. XXI
Manfredi ad suos oratio.
"Ecce (inquit) ignis urens, de longinquo motu
fulmineo veniens, jam prae foribus nostris
astat. Unusquisque ergo, ut ab hujusmodi incendiis
suam domum provida tuitione defendat,
aquam de cetero sine excusatione manibus suis
excipiat, et viribus totis obsistat, ne dum ab
igne, qui sine rerum et personarum acceptione
de sui natura violenta consumit, domus cujuslibet
absque obicis resistentia incendatur. Ecce
incurata ulcera, quae corporis nostri pudor
huc usque sub contemtus dissimulatione celavit,
sine remedio parantur ad fistulam; jamque
incurabilis quodammodo despectus morbus
incubuit et concrevit. Quilibet ergo propria
manu acuto gladio morbi tam pestilentiosi
tamque lethiferi venas et vias toto posse praecidat,
ne dum usque ad cordis interiora pervenerit,
ex nostra incuria et neglectu medullas
inficiat, et nos in desperationem curationis adducat.
Gens quippe ista, domini comites et
barones, quae nunc regnum et patrimonium
nostrum acriter festinat invadere, ferocissima
dicitur et austera. Haec, inquam, pietatem et
misericordiam dimisit, infr... cor durum, mentem
feram, et animum inexorabilem contra nos
ex proposito secum deliberato congestans. Audivistis
forsitan aliquando de benignitate ac
mansuetudine illorum de domo regis Franciae
aliqua enarrari; sed tales non credatis esse qui
nos volunt aggredi. Hos quidem nec amicae preces,
vel affectionis zelus, in regnum concitavere
venturos, sed auri sola cupido, necnon rerum
affluentia grata regni, quam pompa regnicolarum
desiderabilem fecit esse, illos, ut fiant in
nos violenti praedones, allicit, rerumque nostrarum
velut sitibundos ad regnum attrahit,
et nostra spolia desiderare compellit. Et sicut
ipse comes Provinciae Karolus, filius regis Franciae,
illa in regnum intentione festinat, ut bona
nostra sua faciat, et personas, si possit, extinxisset,
ita, immo avidius, ejus milites eo animo
veniunt cum eodem, ut nostra deripiant, nec
dimittant personas. Sed o praesumtuosa crudelitas
nostris inaudita temporibus, quae nobis,
et imperio etiam, iniuriari non metuit, quos offendere
titubat totus orbis! Non enim habet vestra
memoria, quod se.....bonae memoriae....
vestrorum temporibus tanta regiminis, et tam
grata pacis requie frueretur. Nunc autem gentes
ignotae, gentes exterae et effraenes, quae
nonnisi ad crudelia manus habent execrabiles
atque aptas ad ferocitates promtas, et .... rapinas,
quaerentes semper quid devorent, quidque
praedentur, tranquillum statum regni audent
concutere, ac nostra otia perturbare. Credunt
enim solo sui furoris impetu subjugare
cetera, et regnum ac nos suae subjicere ditioni.
Sed, quia cum ferocitate deproperant, ferocius
|
|