Benedicti applicuit; quo ad euiri legati de diversis urbibus venerunt,
inter quos eciam Landulfus Capuanus affuit cum suis. is
igitur, ad solita vergens fallacia, Capuanos, quos Cesari presentaverat,
fugere compulit, ipse solus cum eo remanens, quasi nichil
culpabile penes eum egisset. sed augustus hqc, pro nichilo ducens,
adiit Capuam, obsessamque tribus mensibus, funditus delevit. cives
autem, cum nullum ab eo placitum habere potuissent, || Landberto
comiti illius se tradiderunt, putantes se reccius facere, pessime corruerunt.
unde postea pro nichilo ducti omni fere mense diversis
iudicibus dabantur in predam. hoc ita peracto a Guayferio, sine
omni sponsione, prius Salernum, et sic demum ab Adelgiso Beneventi
exceptus est.
Sequenti autem anno, multis fultus auxiliatoribus, Varim perrexit
atque, cum sepe dicto Saugdane, augustalis exercitus pugnam
commisit. a quibus exuperatus aufugiit, ammissa non modica
parte sui exercitus. dehinc omnia eorum sata circumquaque comburens
Materem adiit, quam sine mora igne cepit. tunc venit
Venusiam, castrametatusque in eam cepit renovare, et Varim hinc
inde graviter expugnans demolitus est, positoque presidio pugnatorum
in Canusia, vicissim eos cornibus ventilabat. quo terrore
perculsi multi ad augustalem confugientes clemenciam, dari sibi
petebant dextras. quibus solitam misericordiam non negavit. post
hec iterum itum est Orietanam urbem. sicque reversus est Beneventum
atque, annuente sibi dextra superna, cum iam ad extremitatem
maximam pervenissent Saraceni, misso exercitu Varim
|
|