tuta animi requies et spes firmissima, virtus
occidit et sanctos leserunt crimina mores
cumque suis titulis cecidere piacula patrum;
graeca fides periit, periit romana, subactis
legibus, et regnant raptum, violentia, furtum;
publica res moritur, moritur privata, togatis
arbitrio exclusis; non res est tuta theatri
privateque domus, non sancti est cura senatus,
cura Deis olim grata immortalibus urbis,
incepta auxiliis studiisque frequentibus aucta;
undique tela sonant et scaevis vivitur armis
concutiuntque urbem diversa pericula totam;
imperium tantis quaesitum viribus et tot
bellorum studiis et tot sudoribus ante
corruit et totis ceciderunt atria caeris.
Nil nunc tale tibi, non sunt tibi, Genua, fixa haec
vulnera: ab Alfonso cepisti, ingrata, favorem
ne tu mesta fores et ne tua menia terrae
corruerent. Tantis gaudes erepta ruinis,
audes, infelix, meritis occurrere tantis
infesta, et terris tantum committere crimen,
quaesitum ut meritis aurum ventosa negares
et capite erepto fieres adversa patenti
imperio magnoque tuo contraria regi,
unde tibi auxilium tulerit victoria tantum.
Proh scelus! Humanis quanta est iniuria rebus
quantaque non equo redduntur pondere, quanta
praestita mensura non conceduntur eadem!
|
85
90
95
100
105
110
|