Anselmus Cantuariensis: Proslogion

95


Capitula.
I. Excitatio mentis ad contemplandum deum.
II. Quod vere sit deus.
III. Quod non possit cogitari non esse.
IV. Quomodo " insipiens dixit in corde ", quod cogitari non potest.
V. Quod deus sit quidquid melius est esse quam non esse; et solus
existens per se omnia alia faciat de nihilo.
VI. Quomodo sit sensibilis, cum non sit corpus.
VII. Quomodo sit omnipotens, cum multa non possit.
VIII. Quomodo sit misericors et impassibilis.
IX. Quomodo totus iustus et summe iustus parcat malis; et quod iuste
misereatur malis.
X. Quomodo iuste puniat et iuste parcat malis.
XI. Quomodo " universae viae domini misericordia et veritas ", et tamen
" iustus dominus in omnibus viis suis ".
XII. Quod deus sit ipsa vita qua vivit; et sic de similibus.
XIII. Quomodo solus sit incircumscriptus et aeternus, cum alii spiritus
sint incircumscripti et aeterni.
XIV. Quomodo et cur videtur et non videtur deus a quaerentibus eum.
XV. Quod maior sit quam cogitari possit.
XVI. Quod haec sit " lux inaccessibilis ", quam " inhabitat ".

Torna all'inizio