Guido Faba: Dictamina rhetorica

108


LVIIII.
De magnatibus ut sponsalia matrimonii consumentur.
Viro provido et discreto domino G. multa probitate ornato,
B. salutem et plenitudinem gaudiorum. Scitis qualiter de nostra
voluntate processit et consilio amicorum, ut pro bono
pacis inter nos consanguinitas firmaretur. Quare vos rogamus
ut, sicut tenemini et pro nostra parte nos fecimus, detis operam
toto posse quod sponsalia que C. frater noster cum domina
D. sorore vestra contraxit, cum in tempore sint quo valeant
consentire, subsequente matrimonio roborentur. Alioquin, vestris
captis pignoribus, iusta pacti tenorem, de sacramento poteritis
reprehendi.
LX.
Responsiva ad predictam.
Redarguere me posset iuramenti religio non servata, preter
pignorum captionem, si meum studium non adesset ut sponsalia
mee sororis ac fratris vestri effectum debitum sortirentur. Sed
cum inspici debeat in talibus non coactio sed voluntas, et ipsa
mulier noluerit factis sponsalibus consentire, quod factum est
pro nullo habetur; et huius rei me valeo rationabiliter excusare.
LXI.
De scholare ad patruum ut ad scientiam maiorem ascendat.
Honorabili ac metuendo patruo, immo patri et domino, C.
post solum Deum refugio singulari, B. scholaris Bononie promptum
semper et devotum in omnibus famulatum. Cum in
hoc anno in grammatica profecerim competenter, leges audire
desidero in futuro. Quapropter vestram dominationem exoro
quatenus de liberalitate vestre gratie mihi taliter dignemini

Torna all'inizio