arguit filialem; confortatus filius loquitur,
timoris exceptione se protegit, redargutus,
sed tamen a patre non respuit nutrimentum.
Sufficitne nobis istud o pater? quod
causam vestram ego ipse qui notor, pietate justificor.
Quod me timoris ac reverentiae solum
exceptione defendo; quod condemnationis
paternae sententiam filiali supportatione devito.
Dicet forte pater, non sufficit; sed mentem exiget
a filio meliorem, ut forte culpam fore
confitear, ubi culpa non subest. Quid faciam?
cedam patri, culpam confitebor et dicam, peccavi
pater in coelum et coram te. Sed, ut scelus
omne proscribam, negligenter me habui:
luxuriose tamen non vixi; sacra paternae reverentiae
nullo meretricio pollui, quanquam obsequium
filiale praestare devotius, prout pater
existimat, debuissem; vestra pater est vinea,
etsi dignemini non velle, contrarium dicetur,
ad vineae vestrae palmites seu radices, nulla
corruptionis mixtura pervenit; nullum saporem
alteravit insitio; nulla colorem alteritas
variavit. Talem vindemiam habetis ex
vinea, [qualem plantationis materiam contulistis.
Causamini pater quod vinea] vestra
botros indebita quantitate non afferat, quod
arefacta sit vinea. Respondeo; Et vos cur
manum subducitis cultui, et fontis irrigui copiam
denegatis? Causamini privignum in filio,