dum privatus in infirmorum maneret edicula, quadam advesperascente
die caseum petiit, quem cellararius pluribus, ut fieri solet, intentus, non
modo non dedit, sed et duris insuper ministrum eius responsionibus fregit.
Conquestus est abbatum turbam, nec posse se tot dominorum perferre
molestiam. Quo senex audito non mediocre scandalum pertulit, et quia
lumen oculorum prorsus amiserat, dolor in eius corde tenacius haesit.
Nam quo caecus a visibilibus vacat, eo quicquid audierit, in corde suptilius
versat, et quia per exteriora quaeque non spargitur, interioris zeli stimulo
truculentius inflammatur. Mane vero facto ministro suo ut sese ad manum
in capitulum duceret iussit. Adductus autem talibus abbatem aggressus
est verbis: Frater, inquit, Maiole, non ego te super me, ut me persequereris,
imposui, nec ut tamquam emptor mancipio dominareris, sed ut revera
patri filius compatereris elegi. Et post huiusmodi multa propemodum
commotus adiecit: Esne, quaeso, meus monachus ? Quo respondente:
Sum, tuumque me non magis fuisse, quam et nunc esse profiteor. Et ille:
Si meus, inquit, es monachus, protinus cede sedi, et locum, quem ante
tenueras, repete. Quo Maiolus audito repente surrexit, humilem locum,
prout iussus fuerat, expetivit. Marcuardus itaque quasi postliminio reversus
vacantem occupat sedem, cellararium, cui fuerat infensus, accusat,
quem mox terrae prostratum durius corripit, tandemque modum paenitentiae,
qui sibi videbatur, iniungit. Perfunctus itaque tam longi tribunatus
officio, praesto dethronizatus assistit, Maiolo ut ad suam sedem redeat
praecipit, ille confestim nil cunctatus oboedit.
In hoc igitur sancto viro evidenter ostenditur et verae virtus oboedientiae
et monachicae mortificatio disciplinae. Vere in eo cernitur et imperialis
patientiae dignitas, et apostolicae humilitatis regnare maiestas. Iussus enim
iura prioratus abicere non contempsit, iussus recipere patienter et humiliter
oboedivit, utrobique sibimet mortuus et consummatae oboedientiae
loro constrictus, dum alienis omnino se substravit imperiis, nulla proprii
|
|