condescendat. Postremo virtutem amet, extollat, celebret, vicia
nimis abhorreat, deprimat, reprobet. Hos colores maxime Lucanus
pingit. Quae ut magis luceant quaedam exempla subiciamus. De
Bruto sic:
O decus imperii, spes o suprema senatus
Extremum tanti generis per suecula nomen,
Ne rue per medios nimium temerarius hostes,
Nec tibi fatales admoveris ante Philippos
Thessalia periture tua. Nil proficis istic
Caesaris intentus iugulo: nondum attigit arcem
Iuris . . .
Idem sic arguit:
Non pudet, o, Caesar soli tibi bella placere
Iam manibus dampnata suis? hos ante pigebit
Sanguinis? his ferri grave ius erit? ipse per omne
Fasque nefasque rues, lassare et disce sine armis
Posse pati, liceat sceleris tibi ponere finem
Seve, quid insequeris? quid iam nolentibus instas?
Bellum te civile fugit . . .
Idem:
. . . O prodiga rerum
Luxuries nuper parvo contenta paratu
Et quaesitorum terra pelagoque ciborum
Ambiciosa fames et laute, gloria mensae,
Discite, quam parvo liceat producere vitam,
Et quantum natura petat . . .
. . . Nam gurgite puro
Vita redit; satis est populis fluviusque Ceresque.
Virgilius sic:
. . . Quid non mortalia pectora cogis
Auri sacra fames?. . .
Verum ne producta exempla generent taedium, ad reliqua dirigamus
|
|