Predestinatus in Pelagium, et in Carpocratium Manicheus;
et quoniam sic dissipati sunt nec compuncti sunt, quamvis
contra se partitis dogmatibus dimicent, glomeratis tamen malitie studiis
christiane unitatis concordiam insectantur, ut isti quoque casui propheticum
illud adhereat, quo dicitur Manasses persequi Effraim, Effraim
Manassen, simul ipsi contra Iudam.
Deinde et illi, qui non dico generalis ecclesie, sed plurium vel duorum
saltem concordiam dividunt vel qui inter se fraterne caritatis pacem odii
fermento corrumpunt, in reatum quam culpabilem incidant, ratio purior
manifestat. Qui enim per odium fraterne dilectionis gratiam exhauriunt,
tam diu nullius boni operis deo sacrificium immolant, quam diu a fratrum
caritate discordant. Propter quod de Cain, qui cum fratre pacem per zelum
invidie non habebat, scribitur, quia ad Cain et ad munera eius dominus
non respexit. Et in Evangelio: Si, inquit, offers munus tuum ad altare et
ibi recordatus fueris, quia frater tuus habet aliquid adversum te, relinque ibi
munus tuum ad altare et vade prius reconciliari fratri tuo et tunc veniens
offeres munus tuum.
Eos vero, qui inter fratres discordias seminant, videlicet susurrones,
quam grande peccatum premat quis dissimulare audeat? Cum enim deus
et diabolus summa erga invicem repugnantia contradicunt - sicut deo
nichiil est pretiosius virtute dilectionis, sic nil desiderabilius diabolo extinctione
caritatis; extincta namque caritate ceterarum virtutum chorus dilabitur,
quarum omnium mater caritas esse scitur -, unde constat, quod susurronem,
qui spargendo odium caritatem perimit, eo magis deus execrat, quo
adversario suo diabolo in hoc nequitie famulatur opere, quod super omnia
|
|