odium habitum in eidem bonitatem occultat. Et dixit: iniquus
precipit aliie que complere non possunt, contra quos irascitur
cum perficere non possunt, et tunc ire de suo fine non permittit
cogitare quia suus sensus perversitate anime obumbratur,
qualiter anima sua perversa similatur in eo statu loco obscuro
quem sol illustrare non potest. Et dixit: male divicie periculose
sunt domino, et eo maioris periculi quo ipsorum superfluitas
excedit condicionem habentis; nam assimilatur cibo stomachi
exuperanti virtutem, qui impedit et debilitat comedentem. Et
dixit: cum volueris super aliquo tibi consulere que accidere possunt,
membra singula sint partes consilii tue circumspectionis
presentes, quia consilium se habet loco verbi, membra vero et
distinctiones loco litterarum quarum, deficiente aliqua, alius habebitur
intellectus. Et dixit: non vivimus naturali vita nisi ut
vitam consequamur intellectualem; igitur, ex quo vitam naturalem
non nisi propter intellectualem appetimus, indulgeamus
virtuti naturali non amplius quam expediat per illam. Et
dixit: oculus amantis cecus in amato censetur. Et dixit: propter
bene operari laborem subtineas, et propter mala que non commiseris
non tristeris. Et dixit: deliciosus ad ea que sibi conferunt
oblectamenta accedit priusquam intueatur si bene operetur
aut male. Et dixit: maxime parcus est qui non concedit id quod
aliis satisfacit et sibi defectum non facit. Et dixit: rectificare
non coneris valde corruptum, quia priusquam eum rectifices corrumperis.
Et dixit: boni moventur facilius ut bona indulgeant
quam mala impendant et, magis quam pro malis, ad recompensandum
pro bonis; mali vero in contrarium operantur. Et dixit:
iniuriator excusat se consuetudine, et rectus ratione. Et dixit:
quando cum doctiore loqueris, tuum non prolonges sermonem,
et quando cum minus docto te loqueris, proroges, quia ex fine
verborum quod non potuit a principio apprehendet. Et dixit:
|
|