Cantica dant fratres et vocibus ethera pulsant.
Inclinata caput grates et Virgo rependit.
Singulus antidotum iubilans accepit honoris
Exibiti, dum sic pia mater visitat omnes.
Denique, maturo gressu, processit ad aram
Et delata stetit paulisper lumina iuxta.
Mox subito sedes petiit festina supernas
Quam sequor affectu mira dulcedine fuso.
Visio celestis triduo me fovit eadem
Hora, Virgineam curam testata Deique
Erga Celicolas locupletes munere Divum.
Ut pater his aderis, iugique fovebis amore
Illos, hos serva, nunquam fiducia desit
His tua, iam dudum sincero pectore fovi
Quos ego; cum cara sit idem tibi velle sorore.
Hec germana tulit. Mox iam non fata morantur
Previsas offerre viro celestia sedes.
Claviger asumptus nutu num iura superno
Non munire potest, non rebelles impugnare?
Quem ratio, quem lexque regit, naturaque format
Ipsa, rei privatus amor fortuneque cedit.
Nam nec honor nec opes nec vota domestica iusti
Iudicium avertunt, caris amplexibus heret
Qui quoque iusticie, puro quam pretulit auro.
VIII.
Urbis legati veniunt ad limina missi
Iudicis etherei, qui sunt a sede repulsi
|
|