Guido Faba: Epistole

362


peroptatam, que thesaurum quemlibet superat et excellit omnem
lapidem pretiosum, tibi velut oculorum nostrorum lumini et
vite nostre gaudio singulari, C libras turonensium destinamus,
tue discretioni sub obtentu paterne gratie demandantes, ut sine
interruptione studio, vigilando, insistas laudabiliter inchoato.
VIII.
Alia patris contraria ad filium incusatum.
C. pater, A. utinam filio pro salute merorem. Ira patris
filius stultus, et dolor matris que genuit eum. Inde est quod
tristis est anima mea, non mediocriter sed ad mortem, de tua
persona damnabili et famosa que, a laude priorum degenerans,
facit turpia et committit iugiter inhonesta, perpetuaque
infamia denigratur et totam maculat parentelam. Fugisti enim
a fonte aquarum viventium que fluunt impetu de Libano,
et viam prevaricationis et vitiorum tenebras elegisti. Unde tibi,
qui tuo petitorio, nescio qua fronte, dulci, blando et ornato
sermone fraudulenter subsidium quesisti, mitto pecunias in
novis sacculis competentes, maledictiones videlicet novi et
veteris testamenti, que super te descendant et maneant sine fine.
IX.
Excusatio filii incusati.
Omnipotenti Domino placuisset quod mortuus essem in
corpore matris mee, vel, statim cum fudit me ortus in lucem,
finis et dies ultimus advenisset: non enim sentirem tanti doloris
aculeum, qui viscera mea penetrat, et gladium his additum.
Incusatus sum quidem, inculpatus, infamatus, laceratus
et crudeliter pertractatus contra Deum, contra iustitiam et
omnimodam rationem ab aliquibus, non ab amicis sed
emulis, non a veridicis sed maledicis, non a videntibus sed

Torna all'inizio